Ερμάν, Αμπέλ

(Αbel Hermant, Παρίσι 1862 – Σαντιγί 1950). Γάλλος συγγραφέας. Αρχικά έγραψε νατουραλιστικά και ψυχολογικά μυθιστορήματα, όπως τα Ναταλία Μαντορέ (1888) και Σέργιος (1891), για να βρει αργότερα την έκφραση του καλλιτεχνικού του ταλέντου στη σάτιρα των σύγχρονων ηθών, με την οποία ασχολήθηκε στα έργα του Αναμνήσεις του υποκόμη του Κουρπιέρ (1901), Οιμεγαλοαστοί (1906), Από τον ένα πόλεμο στον άλλο (1919-21) κ.ά. Υποστήριξε τις ιδέες του για τη φιλολογική γλώσσα με το ψευδώνυμο Λανσελότος στα έργα του Παρατηρήσεις του Μ. Λανσελότου για την υπεράσπιση της γαλλικής γλώσσας (1929) και Χρονικά του Λανσελότου γύρω στο 1936-38. Υπήρξε ο κύριος συγγραφέας της Γραμματικήςτης Γαλλικής Ακαδημίας (1932), που δέχτηκε έντονες επιθέσεις. Το 1945 καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση και εθνική δίωξη εξαιτίας της συνεργασίας του με τον παρισινό Τύπο κατά τη γερμανική κατοχή, αλλά τρία χρόνια αργότερα του δόθηκε χάρη (1948).